 Al vroeg in haar leven ontwikkelde Femke (24-8-1974) een grote liefde voor het tekenen, het platte vlak. Opgevoed met een liefde voor mooie dingen, zeker ook geraakt door etnografica, ontwikkelde ze al gauw een fabuleus oog en geheugen voor detail, hetgeen duidelijk terugkeert in haar werk, dat geheel auto-didactisch is. In deze door niemand aangeraakte of bezoedelde eerlijkheid, ontstaat een geheel eigen stijl, waarin eerst Afrikaanse of Aboriginal, dan weer pre-Colombiaanse motieven lijken op te duiken, soms door elkaar gebruikt. Wars van conventies lijkt het alsof ze een weg zoekt om chaos te organiseren tot iets overzichtelijks of al het organische te vatten in ordelijke structuren. Maar misschien ook andersom: het keurslijf van maatschappelijke normen om te buigen tot iets wat vrolijker, minder voorspelbaar en kleurrijker is. Het lijkt primitief, maar is het niet. Als materiaal worden meestal heel moderne verfstiften gehanteerd, die eigenlijk haaks staan op het product, dat van lang geleden of van alle tijden lijkt. |